Robert Andrews Millikan (White) (22 de marzu de 1868, Morrison (es) – 19 d'avientu de 1953, San Marino) foi un físicu esperimental d'Estaos Xuníos ganador del Premiu Nobel de Física en 1923 primordialmente pol so trabayu pa determinar el valor de la carga del electrón y l'efectu fotoeléctricu. Tamién investigó los rayos cósmicos.
Robert A. Millikan graduar na facultá de Oberlin en 1891 y llogró el so doctoráu na Universidá de Columbia en 1895. En 1896 consiguió la plaza d'asistente na Universidá de Chicago, onde aportaría a profesor en 1910, yá que retuvo hasta 1921. En 1907 empecipió una serie de trabayos destinaos a midir la carga del electrón, estudiando l'efectu de los campos llétricu y gravitatoriu sobre una gota d'agua (1909). Les resultancies suxeríen que la carga llétrica de les gotes yeren múltiplos d'una carga llétrica elemental, pero l'esperimentu con gotes d'agua nun yera lo suficientemente precisu pa ser convincente, teníen enclín a evaporarse demasiáu rápido. Les resultancies definitives llegaron en 1910 cuando reemplazó les gotes d'agua pola so esperimentu con gotes d'aceite, deduciendo de les sos observaciones el primer valor precisu de la constante "llétrica elemental".
En 1916 Robert A. Millikan emplegó les sos habilidaes na verificación esperimental de la ecuación introducida por Albert Einstein en 1905 pa describir l'efectu fotoeléctricu y evaluando la constante "h" de Planck. En 1921 Millikan camudó'l so puestu na Universidá de Chicago pol de Direutor del Llaboratoriu de Física Norman Bridge del Institutu Teunolóxicu de California (Caltech) en Pasadena. Ellí especializar nel estudiu de la radiación que'l físicu Victor Hess detectara viniendo del espaciu esterior. Robert A. Millikan probó qu'esta radiación yera estraterrestre y bautizar como "rayos cósmicos". Como presidente del Conseyu Executivu del Caltech (l'órganu gobernador del centru neses feches) dende 1921 hasta'l so retiru en 1945, Robert A. Millikan convirtió'l centru n'unu de les instituciones investigadores líderes nos Estaos Xuníos. Tamién participó dende 1921 al 1953 nel patronalgu del Serviciu de Ciencia, agora conocíu como Sociedá pa la Ciencia y el Públicu.
Estudió nun principiu la radioactividá de los minerales d'uraniu y la descarga nos gases. Depués realizó investigaciones sobre radiaciones ultravioletes.